Suriname 10-9-2018 tm 23-9-2018

Auto op de boot, wij in het vliegtuig: het gaat beginnen!

Bizar! Je vliegt ongeveer 10 uur, je stapt het vliegtuig uit en voelt het tropische klimaat. Het voelt als een andere wereld…, maar dat duurt maar heel even. Hoe raar is het dat zowel de bevolking als 99% van de overige toeristen dezelfde taal spreken, de straatnamen hetzelfde zijn als thuis, Groningen, Katwijk en Alkmaar bestaande stadjes zijn. We zijn dit niet gewend als we op vakantie zijn. In de ruim 2 weken dat we vooral in Paramaribo verblijven, blijkt het wel superhandig te zijn in het contact met onze agent en als je probeert een Copy shop te vinden, die ergens 3 hoog achter verborgen is.

We hebben onze agent ontmoet, papieren afgegeven en een importnummer gehaald. Het kantoor van de agent ziet er professioneel uit en we worden adequaat geholpen. We krijgen een formulier mee, want we moeten persoonlijk in het blauwe gebouw een importnummer halen. Het blauwe gebouw vinden we, na 3 keer de verkeerde ingang gekozen te hebben, is het de 4e keer raak. De deur met het bordje verboden toegang moeten we hebben. Hier geen airco en vriendelijk personeel. De dame van de douane is “not amused” dat we zonder kopie van ons paspoort komen . Het is toch niet de bedoeling dat zij kopietjes maakt, maar ze doet het toch en we krijgen het importnummer. Na deze dag weten we dat we, als alles mee zit, ongeveer 2 weken zullen moeten wachten totdat onze reis daadwerkelijk kan beginnen.

We hebben genoeg tijd om cultuur te snuiven en bezoeken het Fort Zeelandia/Surinamemuseum en Fort New Amsterdam. Je wordt hier geconfronteerd met die VOC mentaliteit, niet iets om trots op te zijn. Ook zijn we zondagochtend om half 7 al te vinden op het Onafhankelijk-heids Plein om niets van de vogelzangcompetitie te missen. Dé hobby van de Surinaamse man.

Het echte vakantiegevoel krijgen we als we al fietsend in de middaghitte plantage Peperpot bezoeken en daar onverwacht kunnen genieten van espresso met appelgebak. De driedaagse trip naar Danpaati River Lodge waar we in een prachtig huisje aan de Surinamerrivier verblijven helpt ook zeker mee. 

Maar ondanks dit alles kunnen we niet wachten totdat we A₃kunnen ophalen en kunnen starten. We gebruiken de tijd om te bedenken welke route we zullen gaan volgen, gaan we rechts of links af? Het verschilt per dag wat we denken te gaan doen, maar de kogel is door de kerk en het wordt rechtsaf…waarschijnlijk :-). Samen met Franse toeristen die in het zelfde guesthouse verblijven en dame en zoon van het guesthouse maken we een boot tripje waar we leren hoe moeilijk het is om dolfijnen te fotograferen, maar supergaaf om te zien hoe ze rond de boot zwemmen en springen(zie galerij). Verder ‘doden’ we de tijd met een boek lezen aan het zwembad van het hotel dat van dezelfde eigenaar is, lekker eten, klein beetje shoppen en wandelen door Paramaribo.