“That’s one small step for men, one giant leap for mankind”

Route 1 februari tot 14 februari 2019

Van El Bolson naar Seclantas

Cumulatief gereden kilometers: 23.906

Totaal dagen van huis: 157

We bevinden ons op de bodem van wat ooit een meer was. In onze gedachten zien we dinosaurussen aan de rand van het meer water drinken. Tweehonderdmiljoen jaar geleden was dit de laatste plek waar dinosaurussen nog een druppel water konden vinden. De dino’s die niet richting het zuiden migreerden, zijn omgekomen door gebrek aan water en voedsel. Hierdoor worden er in het meer veel fossielen gevonden.Carina, onze gids, vertelt afwisselend in het Spaans en Engels enthousiast over het nationaal park Ischigualasto. Het droge, hete park lijkt sprekend op een maanlandschap. We rijden met A₃ door deze snikhete woestijn en bewonderen de waanzinnige rotsformaties. Door de verschillende mineralen en sedimentafzetting heeft het landschap de meest prachtige kleuren. Het idee dat hier dino’s hebben rondgevlogen maakt het extra bijzonder.

We kamperen vlakbij het park en genieten van de immens mooie sterrenhemel. De weg hiernaartoe was prachtig. We bewonderden spiegelgladde, glinsterende meren waarin de weerspiegeling van de bergen zichtbaar was, reden door skigebieden met reusachtige naaldbomen, door een gemiste afslag kwamen we in de Argentijnse Rocky Mountains terecht, gigantische rode rotsen omringden ons en we tuften door Valle de Uco met vele wijngaarden en olijfbomen. Vlakbij Mendoza parkeren we A₃ naast een wijngaard op het terrein van Hans, een Belg die een posada runt. ‘s-Avonds eten we aan een lange tafel met Nederlandse vakantiegangers. Supergezellig. We zijn hier natuurlijk om een bodega te bezoeken. Na een interessante rondleiding in de wijngaard, de moestuin en de bodega van een stinkend rijke Italiaanse familie krijgen we een heerlijke lunch voorgeschoteld met vanzelfsprekend bijpassende wijn van het huis. Rozig brengen we de middag door aan het zwembad. Inmiddels zijn Katja en Sven gearriveerd. Ook een Nederlands overlanderskoppel. Het is een en al Hollandse gezelligheid.

We vertrekken van deze prachtige plek en rijden wederom op een mooie en verlaten weg. Al uren hebben we geen andere auto’s gezien en dus totaal onverwacht lijken we een file in te rijden. Als we dichterbij komen zien we dat een vrachtwagen uit de bocht is gevlogen en dat honderden mensen de lading ‘aan het redden’ zijn. De achterbak van een klein autootje is volgepropt met zalm. Mannen lopen met zalmen over de schouders. Andere hebben kisten met zalmen opgestapeld. Alles beter dan zoveel verse zalm in de afgrond te laten liggen. Helaas zijn wij iets te laat, maar de zalm had ook niet in ons kleine koelkastje gepast, ook zijn wij nog aan het nagenieten van de cordero al asado bij Klaus en Claudia. Het verse lammetje dat op traditioneel Patagonische wijze bereid is. Het was supergezellig met Klaus & Claudia en de andere overlanders bij het vuur. 

We hebben Isabelle en Adriaan ontmoet, een Nederlands/Belgisch stel en onze Zwitserse vrienden Evelyn en Tom waren er ook. Voordat we vertrokken hebben we nog even gezamenlijk koffie gedronken in hun prachtige camper en kaartjes uitgewisseld. Hopelijk treffen we elkaar over een tijdje weer. Het is zondagochtend, we rijden in ‘the middle of nowhere’ tussen rotsen die er uit zien als gigantische termietenheuvels, als we twee mannen met een motor tegenkomen die duidelijk om hulp vragen. Wanneer we het raampje opendraaien komt een drankkegel ons tegemoet. Ze zijn straal bezopen. Een kartonnen pak wijn, waarschijnlijk leeg, staat naast de motor. Ze willen gesleept worden, maar gezien hun toestand wensen we ze succes en rijden verder. Dat doen we niet als we een klein rood autootje midden in een overstroomde weg zien vaststaan. Het is vannacht werkelijk noodweer geweest, waardoor we vandaag een fantastische dag hebben. We rijden net als de vorige dagen door een ruig gebied en moeten vele diepe plassen, modder en overstroomde riviertjes bedwingen. Voor ons geen enkel probleem, maar het kleine autootje heeft zich vastgereden. De inzittenden blijven allemaal in de auto zitten, geen idee waarom, maar Vincent duwt samen met twee Argentijnen het autootje eruit. Er volgt een klein toetertje als bedankje en met piepende bandjes rijdt de auto weg.

‘s-Morgens nadat de regen was opgehouden, hebben we een ochtendwandeling gemaakt door de ruïnes van Quilmes. We liepen tussen de restanten van een Inca dorp en bezochten het kleine mooie museum.

SONY DSC

Voor de afwisseling picknicken we bij een labyrint. We sturen de drone vooruit, zodat we zeker weten dat we de nacht niet door hoeven te brengen in het doolhof. We lopen toch nog een keer fout in de brandende zon, maar vinden met behulp van de foto van de drone de uitgang. We zijn nu bijna in Salta, waar we gaan vragen of de grensovergangen naar Chili open zijn. Door enorme regenval zijn er wat wegen weggespoeld, dus we weten nog niet via welke route we weer naar Chili gaan.