Een dagje Lima: “wat een stilte”

Route 13 April tot 25 April 2019

Van Swiss Wassi naar Cusco

Cumulatief gereden kilometers: 34.125

Totaal dagen van huis: 227

Hopla, een lege bierfles vliegt voor A₃ langs. Niet veel later gaat een autoraampje naar beneden en ja hoor, een volle vuilniszak wordt naar buiten gegooid. We verbazen ons voor de zoveelste keer over struiken vol plastic terwijl de kilometers onder onze banden doorrollen. Het is duidelijk: we rijden weer over de Carretera Panamericana in Peru. De kilometers zijn lekker goedkoop, want we hebben nog diesel uit Ecuador in de tank á 25 cent per liter. Rijdend naar Lima, waar we nieuwe banden willen scoren, kicken we langzaam af van ons kleine weekje zon, zee en strand. We pikken nog een zwembadje mee en genieten van heerlijke maaltijden in restaurantjes aan de kust.In Lima schijnt een straat vol bandenwinkels te zijn. Ons volgende doel is nieuwe banden voor A₃. Onderweg fantaseren we samen over het volgende continent dat we willen bezoeken: Afrika. Maar nu eerst Peru. Als voorafje voor Machu Picchu bedwingen we met A₃ Rio Supe om de ruïnes van Caral te bezoeken.Dit zijn de oudste ruïnes van Zuid Amerika. Met de verplichte gids die er duidelijk geen zin in heeft, lopen we in de hitte langs de restanten van bijna vijf duizend jaar oude piramides. Ondanks dat de gids geen Engels spreekt en ons Spaans nog steeds belabberd is, vinden we het toch een interessant bezoek. Het is fascinerend hoeveel kennis er zo lang geleden bestond. Het middelpunt van de site is het theater. Hier werden ceremonies uitgevoerd, waarbij de mensen muziek maakten op fluiten van condor-, lama- en pelikaanbotten. Een nauwkeurig neergezette steen diende als klok en de vuurplaatsen zijn zo gemaakt dat de zuurstoftoevoer door de wind perfect was. Na deze warme wandeling stappen we snel weer in de auto, airco aan, terug door de rivier en in één rechte lijn naar Lima. Na weer één van de toprestaurants bezocht te hebben, wordt het tijd voor de zoektocht naar banden. Dit blijkt een hele onderneming. Tientallen winkels staan naast elkaar in de straat met grote schreeuwende uithangborden: BFGoodrich, Continental, Goodyear, Nexen en nog vele bekende en onbekende merken. Het komt echter maar heel zelden voor dat ze deze merken ook verkopen. Nog uitzonderlijker is het dat ze onze maat (voor de liefhebber: AT 235/85 r16)  banden hebben. Sowieso zijn vijf dezelfde banden eigenlijk teveel gevraagd. In de brandende zon zetten we stug door en uiteindelijk krijgen we het voor elkaar. Het duurt dan nog uren om de nieuwe banden er op te zetten, maar dan rijden we na de bekende fotosessie, uitwisselen van facebook, instagram etc. tevreden weg.

Tijdens het wachten werd er gevraagd om een app JW te downloaden. We dachten in onze naïviteit dat de app iets met banden te maken zou hebben, maar niets is minder waar. In alle talen hebben we nu de bijbel volgens Jehova Witnesses op onze telefoon. Gezegend rijden we verder naar het zuiden. Wat een heerlijke rust daalt er over ons neer, wat een stilte. Zou die nieuwe app hier iets mee te maken hebben? Welnee, de nieuwe banden blijken van het type fluisterbanden. De radio kan enkele decibellen zachter en we kunnen zowaar een echt gesprek voeren. Hadden we onze “versleten” mud banden eerder moeten vervangen voor nieuwe all-terrain banden? Na deze rustige rit rijdt A₃ het eind van de dag het strand op. Hier genieten we van een prachtige zonsondergang.De banden worden op de bekende manier door enthousiaste honden ingewijd. Deze keer zijn de honden iets te enthousiast en worden de benen van Annelies ook onder geplast. Na een hoognodige wasbeurt, rijden we de camping af. Bij Nasca verlaten we de kust, maar niet voordat we in een piepklein vliegtuigje zijn gestapt om de beroemde Nascalijnen te bewonderen. Tegen alle negatieve reisadviezen van de Amerikaanse- en de UK regering in én tegen het advies van een oud helikopterpiloot die we onderweg tegenkwamen in, scheren we scheef hangend, laag boven de grond tussen de heuvels door. Figuren en lijnen die op mysterieuze wijze duizenden jaren geleden zijn gemaakt, worden zichtbaar voor ons. Dit was een leuk tochtje en veel minder spannend dan gedacht. De weg naar Cusco leidt ons over prachtige wegen, door de bergen en over hoogvlaktes waar we llamas en Vicuñas zien. Bij het rangerstation ontdekken we dat hier op 4000 meter hoogte nog veel meer dieren leven, ondanks dat er nauwelijks een boom staat. Zo ook flamingo’s, de inspiratiebron voor de Peruaanse vlag. De tocht door de bergen leidt ook door dorpjes waar de mensen het duidelijk niet breed hebben. We zien kinderen op het land werken en in dorpjes door straatjes lopen als schoenenpoetser. Het verschil tussen rijk en arm is groot in Zuid Amerika. Gelukkig zijn er initiatieven om kwetsbare kinderen te helpen. We zijn onder de indruk van Casa Lena: een project opgericht door een Vlaamse, waar kinderen met een beperking en andere kwetsbare kinderen onderwijs krijgen. Tegelijkertijd bezorgt het ons kippenvel om te horen dat een blinde 22-jarige jongen nog steeds naar Casa Lena komt, onder andere omdat hij thuis in een kast wordt opgesloten, omdat zijn ouders zich voor hem schamen. Het onderwijs wordt voornamelijk door buitenlandse studenten gegeven. Een van de redenen hiervoor, is dat mensen met een beperking als straf worden gezien. Hierdoor is het moeilijk is om lokale mensen te vinden, die als leraar op een school met gehandicapte kinderen willen werken. Er is hier nog veel te verbeteren, maar in de tussentijd is het mooi om te zien dat er een school is die kinderen voorbereid op de reguliere school en een plek is waar ze kind kunnen zijn. In de middag worden naast de kinderen met een beperking ook kleuters van arme gezinnen opgevangen, zodat ze onder andere beschermd worden tegen kinderarbeid. We mogen kamperen op deze prachtige plek voordat we aan de laatste etappe naar Cusco beginnen. Als het mistig wordt, moeten we terugdenken aan de weg naar Cuenca. De mist werd snel dikker en binnen no time zagen we nog maar 1-1,5 meter voor ons. We ‘kropen voort’ van reflector naar reflector. Dit was de enige manier om de haarspeldbochten te nemen. Gelukkig blijft het nu bij een ‘normale’ mist, waar we geen moeite mee hebben. Na diverse (pre)inca restanten gezien te hebben, is het tijd om de ‘must see’ van Peru te gaan bekijken. Met gemengde gevoelens regelen we het bezoek aan Machu Picchu. Een zeer duur en zeer toeristisch uitstapje, maar nu we in Peru zijn, vinden we dat we het toch moeten doen en zo komt het dat we nu in een luxe trein zitten op weg naar de Aqua Calientes. Ons tafeltje wordt gedekt en we genieten tijdens het verorberen van onze maaltijd van het prachtige uitzicht. De trein heeft werkelijk overal ramen en het is dus niet zo moeilijk te constateren dat het keihard is gaan regenen. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde…zouden we zoveel geld neergelegd hebben om in de stromende regen door Machu Picchu te wandelen? Met onze regenjassen aan lopen we met gids Machu Picchu in. De regen verandert in miezer en het wordt droog. De gids maakt het bezoek erg interessant. We hadden ons natuurlijk niet ingelezen en horen veel nieuwe informatie. Zo genieten we van de wandeling met de bekende uitzichten uit de vakantieboekjes en de nieuwe feitjes van de gids. We leren dat we aan het gebruik van de stenen kunnen zien dat er een lage klasse bevolking woonden. Ook zien we dat de stad hermetisch afgesloten kon worden. De gids vertelt dat geleerden zich nog steeds buigen over de vraag waarom de stad zo afgesloten kon worden, terwijl het in the “middle of nowhere” lag en de bevolking uit de lage klasse afkomstig was. Eén van de theorieën is dat er hele intelligente mensen woonden en dus de universiteit van de Inka in Machu Picchu gevestigd was. Na helaas ook de beschadigingen door de grote toeristenstroom en cameraploegen gezien te hebben, verlaten we de oude stad. Tot dit punt was de tour perfect geregeld, maar nu staan we in de stromende regen ruim een half uur te wachten totdat we in een pendelbusje richting trein kunnen stappen. In Cusco doen we de was, laten kleding repareren, genieten van de stad en maken ons klaar voor de volgende etappe: De Amazone