“Van ijzige kou tot tropische hitte”

Route 25 April tot 9 Mei 201

Van Cusco naar Puno

Cumulatief gereden kilometers: 35.658

Totaal dagen van huis: 242

We slingeren met de rivier mee door een prachtig groen landschap vol met gele bloemetjes en lange pluimen. Alpaca’s grazen rustig op de bergwanden en er wordt naar ons gezwaaid door vriendelijk lachende mensen in bonte kleding. Over een smalle weg klimmen we langzaam door de bergen. Als er maar geen tegenligger komt. Helaas, in de verte zien we een vrachtwagen onze kant opkomen. Gelukkig kent de chauffeur de weg en wacht hij op ons, zodat we kunnen passeren. Past makkelijk volgens de vrachtwagenchauffeur. De buitenspiegel klappen we in en tijdens het passeren raken onze linkerwielen en het grootste deel van onze rechterwielen de weg, dus ja, het past makkelijk. Het laatste deel van onze trip naar de Rainbow Mountain leggen we te voet af. Gelukkig maakt de omgeving  het gebrek aan zuurstof goed. We klimmen, omringd door de kleurrijke bergen, naar meer dan 5000 meter hoogte. De “locals” zien dat we het zwaar hebben en diverse keren wordt ons een paard aangeboden, maar we houden vol en bereiken de Rainbow Mountain te voet. Op dat moment begint het keihard te hagelen!

Met zon is de berg vast nog mooier, maar we genieten toch.

De bui is van korte duur en de wandeling terug, naar beneden, is heerlijk! Na zo’n wandeling is een warme douche pas echt genieten. We kamperen op een bijzondere plek waar jonge vrijwilligers uit allerlei landen ‘werken’. Annelies stapt de ronde badkamer in. Overal ramen! We zijn al 8 maanden op reis, diverse keren is de natuur onze badkamer geweest, maar dit voelt toch niet goed. Rechtsomkeert zonder warme douche stapt ze de camper weer binnen. Een latere nadere inspectie leert ons dat je wel naar buiten en niet naar binnen kan kijken. Vincent geniet dus wel van een heerlijke douche. Na bier drinken en pizza’s maken met de vrijwilligers vervolgen we onze weg door de bergen. Overal vallen stroompjes water naar beneden. Diverse stukken weg zijn weggeslagen en er wordt hard gewerkt, om dit weer te repareren. De uitzichten zijn fantastisch. Via de Interoceanic Highway rijdt je tegenwoordig makkelijk naar de amazone. Felgekleurde vlinders vliegen voor ons uit en iets wat op een mini Capybara lijkt springt weg als A₃ nadert. Hoge bergen maken plaats voor hoge bomen, de jungle verschijnt. We verwisselen A₃ voor rubber laarzen en een boot. Eerst varen we de rivier af, daarna ploeteren we 45 minuten door de bagger. Boven ons horen we de cappuchinoapen zich verplaatsen.

Een bijzonder geluid komt boven het geritsel van de apen uit. “Willen jullie zien welke vogel zo zingt?” Tuurlijk, dus verlaten we het pad en lopen dieper de jungle in. Een moerassig gebied verschijnt en daar zit het stel. Twee watervogels die lijken op kwartels, maar het formaat hebben van een fazant. Wat een gigantisch geluid produceren ze. Tussen de bomen door vinden we het pad weer, om vervolgens met een kano naar onze lodge aan Lake Sandoval te varen. Een mega grote vis verschijnt boven het water. Deze vis stamt af van de dinosaurus en heeft longen, waardoor hij boven moet komen om adem te halen. Ook zien we Stinky Birds, vogels met drie magen en een mooie blauwe kop. We zijn speciaal naar dit meer gekomen om de Gigant Otter te spotten. De eerste stap is om te ontdekken waar hun huis/hol is. Ze verhuizen namelijk zeer geregeld. Terwijl we een mooie reiger aan het bekijken zijn, begint onze schipper opeens enthousiast te peddelen en te roepen. Ja hoor, hij heeft de otters gezien. Nu is het alleen nog maar zaak om morgen op tijd bij het hol te zijn, zodat we ze kunnen volgen tijdens hun ontbijtsessie. Dat lukt en we hebben een heerlijke ochtend op het meer, onder het geluid van een wakker wordende jungle, zien we hoe de otters van vis smullen én hoe de kleine otters proberen de vis te stelen. Dit mondt uit in ruzie! Wij zijn niet de enige toeschouwers van dit tafereel, een kaaiman kijkt geïnteresseerd naar de otters, maar besluit dat een hele familie toch te sterk voor hem is. Als het donker is lopen we de jungle in, dit is best spannend, overal zijn geluiden en door onze gids weten we nu ook dat er heel veel tarantula’s en andere bijzondere insecten leven. In een klein plasje water zien we als we goed kijken wel tien kleine kaaimannen. Hoog vanuit een boom kijkt de Night Monkey met grote ogen op ons neer. Gewapend met zaklampen gaan we met de kano in het donker het meer op en varen in de smalle gangetjes van het moeras. Vleermuizen scheren langs ons gezicht. Het is helder weer en we genieten enorm van de prachtige sterrenhemel. We zien de melkweg, spotten Orion en ‘The southern cross’, ook het sterrenbeeld schorpioen is duidelijk zichtbaar. De sport is echter om ogen van kaaimannen en slangen te spotten. Boa’s zien we niet, maar het aantal kaaimannen dat we zien is onvoorstelbaar. Als één van de andere bezoekers van dit mooie meer dit geweten had, was hij waarschijnlijk de volgende ochtend niet een rondje in het meer gaan zwemmen. Met meer geluk dan wijsheid klimt hij weer veilig op de kant. Onze gids en schipper zijn onder de indruk van zijn idiote actie. Dit hebben ze nog nooit meegemaakt. Zelf zijn we op weg om veilig papegaaien en Macaws te zoeken in de jungle. De zon komt op en we zien de prachtige kleuren van de macaws. Ze verzamelen zich in een boom, kroelen met elkaar om later als stelletjes weg te vliegen. Onder het genot van een zelf gebrande en gezette koffie in Cusco kijken we de foto’s van de laatste avonturen door en komen wederom tot de conclusie dat alles weer zeer de moeite waard was. Dat geldt ook voor de mensen die we ontmoeten tijdens onze reis. In Cusco komen we Kim, Sebas, Ziggy en Boef weer tegen. Lekker om even Nederlands te praten, met Ziggy te voetballen en samen voetbal te kijken.

Wanneer we in de buurt van Puno A₃ op een farm parkeren, zijn de kids die daar wonen lekker nieuwsgierig. Voor dat we het door hebben, hebben ze netjes hun schoenen uitgetrokken en zitten ze in de camper op de I pad te tekenen en leren ze ons wat nieuwe Spaanse woordjes. Onderweg spotten we onze zuiderburen die we in Araquipa ontmoet hebben, dat mondt uit in een kopje koffie met speculoosjes op een parkeerterrein. En net voor de Boliviaanse grens zien we de kenmerkende blauwe kleur van de Toyota van het leuke Franse stel dat we in Chili ontmoet hebben. Beide chauffeurs gaan in de remmen en ons niets aantrekkend van de toeterende Peruanen, fantaseren we aan de kant van de weg dat we met z’n vieren naar Afrika gaan reizen.