Pizza Night

Route 21 December 2019 tot en met  1 januari 2020

Van Lusaka tot Otavi

Cumulatief gereden kilometers in

Afrika:     11.610

Zuid-Amerika: 47.660

Totaal dagen van huis: 479

Oeps, we hebben Lars zijn app niet helemaal goed gelezen. Hout voor de pizzaoven hadden we mee moeten nemen vanuit Lusaka, maar dat hebben we dus niet gedaan. We besluiten om hout te gaan sprokkelen aan de grens van Kafue NP. Lars en Kelly wonen ruim een half jaar in een huisje aan de rand van het park. Kelly is momenteel in Nederland en met Lars hebben we afgesproken dat het de hoogste tijd is om de pizza oven die bij het huis hoort voor de eerste keer te gaan gebruiken. Met een beetje improviseren wordt de schoorsteen vast gezet en dan kan de fik erin! Een paar uur later zitten we aan de pizza. Niet slecht voor de eerste keer. De volgende dag verruilen we de houtoven voor een kampvuur met heerlijke braai op de prachtige camping aan de Kafue River waar we ook kerst vieren. In dit geval betekent kerst vieren de dag aftrappen met een drankspelletje, vervolgens varen tussen nijlpaarden, prachtige vogels zien vliegen en dan genieten van een echt Engels kerstmaal. Met onze hoofdlamp op lopen we voldaan terug naar A₃. Wat verschijnt er in onze lichtbundel? De dikke billen van een Nijlpaard! We nemen geen enkel risico en keren heel snel om en proberen het tien minuten later onder begeleiding nog een keer. Een unieke kerst. We nemen afscheid van Lars en met de mango’s van zijn boom rijden we terug naar de ingang van het Nationaal Park. De ranger vertelde ons dat hij hier in z’n uppie bijna een maand bivakkeert op een dagelijks rantsoen van gedroogd voedsel. Dit dus ook met kerst en oud en nieuw. De heenweg hebben we onze druiven achter gelaten en nu kunnen we hem blij maken met de verse mango’s en een praatje. De Zambianen die wij ontmoeten zijn vaak leuke mensen. Met Lars zijn we mee geweest naar een ontmoeting met het schoolhoofd en het bouwteam. Het gesprek kwam op een wonderbaarlijke wijze al snel op bruidsschatten en polygamie. Eén man had een zeer progressieve mening en vond een bruidsschat niet passend… ‘ het lijkt wel koehandel’. Het gezicht van het schoolhoofd sprak boekdelen, hij was het duidelijk niet met de man eens. Aangezien we er vanuit gaan dat we later voor een langere tijd in Zambia zullen verblijven, zetten we nu koers naar Namibië. Onderweg is er een autoweegpunt om te checken dat vrachtwagens niet te zwaar zijn voor de brug. Eindelijk voor ons de kans om A₃ te wegen, 3100kg met alles erop en eraan. Niet slecht. Langs de weg verschijnen weer lemen hutjes en grote stapels houtskool. In kleurige doeken geklede vrouwen lopen met van alles op hun hoofd. We zien zelfs dat rolkoffertjes op je hoofd vervoerd kunnen worden. Misschien een idee om op deze manier het rolkoffertjesoverlast van Amsterdam op te lossen. We spotten warthogs, hartebeasts, impala’s en pudu’s. Ook zien we een groepje olifanten langs de openbare weg eten. Voordat we Zambia verlaten, bezoeken we de Ngonye watervallen. In de snikhete zon lopen we over de rotsen. We hebben mazzel dat het zo heet is, daar houden de pythons en black mambo’s die hier leven namelijk niet van. Ook hier heeft men last van de droogte. De ranger vertelt dat vorig jaar de prijs van eten verdrievoudigd is door de aanhoudende droogte en hij denkt dat het dit jaar weer zal gaan gebeuren. In Namibië aangekomen zien we dat het toerisme volop bloeit. De één na de andere 4×4 met daktent zien we rijden en de campings zijn super luxe met prachtige zwembaden en vaak privé sanitair. Voor oud en nieuw regelen we een familiecamping tussen de wijngaarden. Onderweg hier naar toe lukt het om fat cake te kopen, een soort van oliebol, maar helaas zonder krenten. Over het spoor  lopen we naar ons nieuwjaarsdinner. Eén keer per week rijdt hier de trein en we zijn dus veilig. We genieten van een heerlijke wijnproeverij, fantastisch eten en een goed gesprek met de heer des huizes. Hij kan goed vertellen over de periode dat Namibië onafhankelijk werd. De Duitsers leerden de “natives” het boerenbedrijf. Het land is er stukken beter aan toe dan bijvoorbeeld Zuid Afrika, maar ook hier schijnt de eerste prioriteit van de machthebbers hun eigen belang te zijn. Onze gastheer, zelf geboren in Namibië, is een boek aan het schrijven over zijn stamboom. Tot 1503 kon hij zijn voorouders traceren, zijn voorvader leefde toen in Nederland, Gelderland. Er schijnt in Eerbeek nog steeds een boshoffweg te zijn. We hebben een heerlijke avond, maar om 22u is het tijd om te gaan. Ze kennen het begrip tot middernacht opblijven niet. ‘Thuis’ nemen we nog een “oliebol”, maar de heerlijke wijntjes zorgen dat we niet tot 2020 wakker kunnen blijven, dus we slapen heerlijk het nieuwe jaar in en dromen vast over onze komende avonturen.