‘Did you see the lion?’

Route 23 oktober tot en met 5 november 2019

Van Port Elizabeth naar Kruger NP

Cumulatief gereden kilometers in

Afrika:      4603

Zuid-Amerika: 47.660

Totaal dagen van huis: 422

Met een grote lach op zijn gezicht, waarbij alle kraakheldere witte tanden afsteken tegen z’n donkere gezicht, vraagt de bestuurder van het afgetrapte oude autootje aan ons: “Did you see the lion?” Zijn zoontje zit samen met z’n moeder iets minder opgewonden op de achterbank een zak chips leeg te eten. De man is duidelijk super enthousiast over de ontmoeting met de koning van de jungle. Het is aanstekelijk en wij rijden ook met een grote lach op ons gezicht weg. Zelf spotten we de leeuwen alleen vanaf een enorme afstand, maar we hebben nog veel dagen in het Krugerpark om de grote katten van dichtbij te spotten. Een week geleden zijn we vanuit PE (Port Elizabeth) vertrokken met harde wind. Plastic vloog door de lucht en de bordjes van de lifters langs de kant wapperde alle kanten heen. Later lazen we dat er zelfs auto’s van een brug gewaaid zijn. De route naar het Krugerpark leidde ons door het Mountain Zebra NP. Naast de zebra’s waarvan de strepen niet doorlopen op de buik in tegenstelling tot andere zebra’s, zagen we onze eerste elanden. Terwijl we over de heuvels door het prachtige landschap reden, bekeken we de wonderbaarlijke activiteiten van de Baboons. Een aap zat op een steen, en één voor één kwamen de andere apen langs om hun kont naar de aap op de steen te keren. Hij plukte iets van de billen. In het Kruger hebben we het tafereeltje van dichtbij kunnen aanschouwen en gezien dat ze de hinderlijke scherp prikkende zaden weghalen, die ons ook vaak een pijnlijk voetzool bezorgen. Buiten de nationale parken komen we ook regelmatig stoere chacma baboons en mooie vervet-apen tegen. Inmiddels zijn we ook goed vertrouwd met de Zuid Afrikaanse manieren op de weg. Ben je langzamer dan de gemiddelde auto, dan rijd je over de gele lijn zover mogelijk op de vluchtstrook. Ben je sneller haal je in, knipper je even met je alarmlichten om te zeggen: “dank je wel” en dan krijg je groot licht: “graag gedaan”. Bij de benzinestations lopen jongetjes te bedelen. De jongentjes die daar rondlopen zijn soms nog geen 12 en je hart breekt bij de gedachte dat ze niet in de schoolbanken zitten, zoals de meeste kids van die leeftijd. We willen geen geld geven, dus kopen we extra proviand om weg te geven. We proberen het uit en wat zijn ze blij met een appeltje. We begeven ons ook voor de eerste keer op een Afrikaanse tolweg. Het is even wennen dat het tolhuisje aan de rechterkant van de weg staat. Hoe doe je dat als je alleen reist in een Nederlandse auto? Verder zijn we goed gewend aan het links rijden. We komen er achter dat, ondanks de reparatie in PE, er toch nog stuurbekrachtigingsvloeistof lekt. Heel irritant. Op de camping in de bergen aan de rand van Drakensberg waar we heerlijk wandelden gaan we voor de tweede keer opzoek naar de bron van de lekkage. Het lekt nu op een andere plek. We draaien een schroef wat vaster en hopen er het beste van. Waarschijnlijk is de schroef niet erg goed vastgedraaid door de monteur en daarna losgetrild op de wasboordwegen van Mountain Zebra. Nu rijden we in het Krugerpark met een stabiel niveau aan vloeistof. Links trekt een grijze vogel onze aandacht omdat hij hetzelfde beweegt als de stinky bird die we gezien hebben in Puerto Maldonado in Peru. We volgen de vogel met onze ogen en zien dat hij vlakbij een uilenkoppel in de boom landt. Tijdens de lunch raken we aan de praat met een gids. Ze legt ons uit waar we misschien neushoorns kunnen zien zijn en haar tip is waardevol. Het duurt niet lang voor we de enorme beesten spotten. De rhino wordt samen met zebra’s, impala’s, giraffen, buffels, knobbelzwijnen en diverse vogels afgevinkt op onze de Kruger checklist. Op de camping volgen we een wandelroute die langs een dam loopt waar, net als op veel andere plekken, het kurkdroog is. Een hek met stroomdraden moet voorkomen dat de olifanten en andere wilde dieren de camping betreden. Terwijl we de olifanten gadeslaan, horen we de brul van een leeuw in de verte. De kleine kudde olifanten blijft rustig de blaadjes van de bomen afsnoepen, totdat ze opeens onrustig worden en in het gelid gaan staan. Ze lopen vervolgens in een lange rij weg. De kleintjes op een veilige positie achter hun moeder. Hebben wij ze onrustig gemaakt? Maar dan zien we dat er vanaf de andere kant een neushoorn aan komt sjokken. Au, &$#*! We horen een gil en zien een telefoon op de grond liggen. In de jacht op mooie foto’s of video’s heeft iemand zijn telefoon door het hek gestoken. Tsja, bij de aanblik van twee van de big 5 in één shot, wordt er wel eens vergeten dat er stroom op het hek staat. Au, &$#*! En dat is nummer 2. Ondanks ruziemakende olifanten en het gejank van hyena’s slapen we die nacht heerlijk. Om twee minuten voor half 6 in de ochtend staan we in de rij met de andere toeristen om in optocht de camping te verlaten op jacht naar wild. Het is een druilerige ochtend en we spotten niets nieuws. Totdat we iets horen, flats..flats. We kijken naar boven en zien een gefrustreerde kingfisher verwoede pogingen doen om z’n veel te grote vis tegen een tak in kleinere stukjes te slaan. Die is nog wel even bezig. De vis is waarschijnlijk gevangen in het meertje waar de nijlpaarden aan het vechten zijn, terwijl krokodillen rustig ronddrijven, een yellow billed stork vist en een pelikaan rustig op de oever staat. Genoeg te zien. Wat loopt daar? Het is een hyena. Die hadden we nog niet gezien, maar dit wordt de komende dagen ruimschoots goedgemaakt. De zon gaat langzaam onder en op weg naar de camping zien we een paar auto’s staan. Er liggen blijkbaar al vanaf 6 uur ‘s-morgens vier mannetjes leeuwen langs de weg te dutten. Wij maken natuurlijk ook nog even snel wat close-upjes en we gaan weer verder. Inmiddels is het november en kan je ‘s-morgens een uur eerder op pad. Vanaf half 5 mag je de camping verlaten. Het vroege opstaan is zwaar, maar wordt beloond. Naast hyena’s zien we ook een cheeta! Wat een prachtig beest, helaas raken we haar in het hoge gras snel kwijt. Dan horen we de geweien van stoeiende impala’s. Met de kop naar beneden staan de pubers, alsof ze in de boksring staan, tegenover elkaar. Het wordt heter in het Kruger. Het verorberen van een antilope heeft er voor gezorgd dat een jonge leeuw buiten adem ligt uit te buiken. De andere jonge leeuw eet de restjes op terwijl moeder tevreden in de schaduw ligt. Jonge hyena’s genieten van het verkoelende plasje water dat onder onze auto ontstaat door de airco. Overdag is het inmiddels boven de 40 graden. Er wordt nog steeds gewacht op veel regen. In het water bij een dam zoeken olifanten, giraffen, buffels en verschillende antilopes allemaal verkoeling op. De olifanten maken er een klein feestje van. Ze duiken de modder in en gooien met water. De giraffen moeten eerst hun lange poten richting splagaat brengen. Ze komen dan net laag genoeg om te kunnen drinken. We zijn nog op zoek naar het luipaard om the big 5 compleet te maken, maar in deze hitte laten de roofdieren geen activiteiten zien en dan is het voor ons amateurs moeilijk het dier te spotten. We hebben nog een paar dagen, hopelijk loopt het niet net zo af als onze zoektocht naar de tapir.

 

>